Toon items op tag: welzijn

Vroeger kon ik huilen van het lachen. Nu zijn er nog soms van die momenten dat ik niet meer bij kom.

Ik paste nooit in de norm. Vrienden zeiden: “Christel kiest altijd een andere weg”. Dit maakte me als puber onzeker. Ik wilde er ook graag bij horen, maar ik begreep niet wat ik dan ‘anders’ koos. Ik begreep niet waar ik aan moest voldoen om erbij te horen.

Als puber dacht ik: “Ik kan dingen voor anderen oplossen. Ik kan zorgen dat mijn dierbaren gelukkig zijn”.

Nu weet ik dat ik niet zo “groot” ben. Zoveel invloed heb ik niet!