Vanaf kinds af aan heb ik de gewoonte om terug te kijken op mijn laatste levensjaar. Ook nu. Ik ben 36 jaar geworden en om 0:00 pink ik een traantje weg. Ik merk een teleurstelling in me, omdat het leven er zo anders uit ziet dan ik 5 jaar geleden had bedacht.

Vreemd dat oude gedachten over zaken die niet zijn uitgekomen of anders zijn gelopen, me verdrietig maken. Waarom laat ik dit mijn geluk vertroebelen? Ik ga stilstaan bij waar ik dankbaar voor ben. Dankbaar voor zoals het nu is in plaats van dat ik wil dat het leven is. Ik geloof dat alles op het juiste moment komt en dat ik er dan klaar voor ben. Ook de lastige situaties komen als het tijd is om nieuwe dingen te leren en weer te kunnen floreren. Ik richt me juist op wat er wel is en voel me gelukkig.

Toeval? Ik ontvang op 36ste verjaardag onderstaande tekst, die Charlie Chaplin schreef voor zijn 70ste verjaardag op 16 april 1959. Een mooi stuk levenswijsheid.

"Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid, op het juiste moment en op de juiste plaats ben. Dat alles wat gebeurt goed is. Vanaf dat moment heb ik rust. Nu weet ik dat men dat VERTROUWEN noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden slechts waarschuwingen voor me zijn, dat ik niet mijn waarheid leef. Nu weet ik dat men dat AUTHENTICITEIT noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik ermee opgehouden naar een ander, beter leven te verlangen. Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien. Nu weet ik dat men dat RIJPEN noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik ermee opgehouden mezelf van mijn vrije tijd te beroven. Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst. Op het moment doe ik slechts dat wat me vreugde en plezier brengt, waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt. Op mijn manier en in mijn eigen tempo. Nu weet ik dat men dat EERLIJKHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was. Van eten, mensen, dingen en situaties, van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf. In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme, nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben. Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd. Nu weet ik dat men dat NEDERIGHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen te maken om de toekomst. Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik, daar waar alles gebeurt. Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het BEWUST ZIJN.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken. Op het moment dat ik mijn hart liet spreken echter werd mijn verstand, mijn denken, een belangrijke partner. Deze verbinding noem ik nu DE WIJSHEID VAN HET HART.

We hoeven niet meer bang te zijn om ons bloot te geven. Ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen: zelfs sterren botsen weleens op elkaar en juist daardoor ontstaan er weer nieuwe. Nu weet ik: DAT IS HET LEVEN…"

Proost op een gezond en liefdevol levensjaar! 



Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.