Als ik iemand omhels of knuffel kan ik deze persoon erg ziek maken. Houdt 1,5 meter afstand, want dan zal dit niet gebeuren.
Als ik hoest of een beetje verkouden ben, gaat het ‘wegstuurbeleid’ in. Een kuchje en ik ben ziek en ik dien thuis te blijven. Natuurlijk wel thuisstudie voor de kinderen.
Je moet vaak je handen wassen en desinfecteren en je mag dingen niet aanraken anders krijg je een virus.

Creëren we hiermee geen afstandsmaatschappij, leven vanuit angst en smetvrees? Terwijl knuffelen, delen en ontspannen ons gelukkig maakt.

Kinderen creëren nu hun overtuigingspatronen en hierin later veranderen zal niet makkelijk voor ze zijn.

Uit respect voor anderen volg ik de regels op, ook al kloppen ze niet voor mij.
Ik geloof erin dat regels goed zijn, omdat ze helderheid geven. Het lastige is dat onze overheid nu vooral adviezen geeft en dat voor mijn gevoel de regels eenzijdig worden bepaald. Het lijkt erop dat mensen in mijn omgeving de helderheid van de regels niet voelen.

Ik verlang naar een holistische kijk op de COVID-19-beleidskeuzes die worden gemaakt. Naar de verschillende effecten van de verschillende leefstijdsgroepen. En jij?

Wat kunnen we zelf in deze tijd aan onze kinderen leren?
Wat doe jij als ouder, opa/oma, leerkracht, zorgprofessional,... eraan om deze beleidskeuzes niet te veel in het systeem van de kinderen door te laten werken?



Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.