Dit ging ik ervaren na de gecompliceerde bevalling van mijn zoon, Daan. Na deze bevalling kon ik lastig lopen, zitten en staan. Drie jaar revalideren en er werd niets meer van me verwacht. Ik was er met mijn volledige aandacht voor de kinderen, ook al kon ik ze niet tillen of samen naar speeltuintjes gaan. Daan lag bij me en Tom speelde om me heen. Soms legde ze gewoon hun hoofd op mij, aaide ik ze en gingen ze vervolgens verder spelen.

Ik ging ervaren dat een gelukkig mens; een mens is dat stil kan blijven staan om te genieten van wat er is. Het is een mens dat vervulling vindt in het 'nu' en ieder volgende moment kan laten ontstaan.

Ik was geprogrammeerd om plannen klaar te hebben. Om een doel en missie te hebben. Als je in plaats van te ‘streven’ je meer zou kunnen richten op ‘leven’? Hoe zou dat zijn voor jou? Voel jij wel eens de behoefte om er even alleen 'te zijn'?




Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.